گرچه اظهار و چاپ این خبر در آن زمان مسرت بخش بود و موجی از شور وشعف را در دل مرزداران صالح آبادی بویژه جوانان بیکار و جویای کار در منطقه ایجاد کرد و مردم چشم امید به راهاندازی بازارچه مرزی دوختند، اما از آن زمان تا کنون حدود هشت سال گذشت، ولی وعده استاندار هرگز محقق نشد!
یک شهروند صالح آبادی به خبرنگار ما میگوید: منطقه صالح آباد از عوامل و ظرفیتهای لازم همچون جاده مرزی، پاسگاه مرزی، قطب جمعیتی و سابقه دیرینه تجارت و بازرگانی به دلیل همجواری با دوکشور خارجی افغانستان و ترکمنستان برخوردار است، اما همچنان مورد بیتوجهی وکملطفی مسؤولان قرار گرفته است.
وعده دادن از عهده هر کسی برمیآید!
وی میافزاید: پیش بینی ما این است که با راهاندازی این بازارچه مرزی برای حدود هزارو500 نفر جوان بیکار شغل ایجاد میشود و برهمین اساس بیش از50 تا 60 میلیون دلار صادرات و واردات کالا خواهیم داشت که این رخداد مهم قطعاً شکوفایی و پیشرفت وآبادانی منطقه را در پی خواهد داشت.
به گفته وی، حرف زدن و وعده و وعید دادن کار بسیار سادهای است که از دست هر فرد مسؤول و غیر مسؤول بر میآید، اما آنچه برای مردم و آینده آنان مهم است، تحقق و عملی کردن این وعدههاست و احیاناً اگر کار جدیدی در این خصوص انجام شده و مردم اطلاع ندارند، باید اطلاع رسانی شود تا مردم بیش از پیش دلگرم شوند.
یک جوان بیکار صالح آبادی میگوید: ریشه بسیاری از مفاسد، مشکلات و جرایم از جمله اعتیاد، همکاری با باندهای مافیای قاچاق و اشرار و...، بیکاری و نبود زیرساختهای اقتصادی است که بشدت مرزنشینان را رنج میدهد وگاهی تاوانهای سنگین مالی و جانی را پرداخت میکنند .
مصوبهای که در بایگانی مانده است
وی خاطرنشان میکند: پیگیری و نظارت برعملکردها و ارزیابی و پاسخگویی به ملت یکی از وظایف مهم دولت است که باید دولتمردان تصمیمات و مصوبه های اعلام شده در رسانهها را در راستای اجرایی شدن و عملی شدن پیگیری کنند تا صرفاً این مصوبهها برروی کاغذ و بخشنامهها دست نخورده در بایگانی باقی نماند.
وی اظهار امیدواری میکند: دولت تدبیر و امید با به کار بستن تمام توان و همت خود، نگاه ویژهای به مناطق محروم و مرزی داشته باشد، تا این مصوبه اجرا نشده دولت قبلی را اجرایی کند و با توجه به وضعیت مناسب افغانستان و بازار مستعد آن زمینه فعال شدن روابط تجاری دوکشور را رونق و چشم انتظاری مردم صالح آباد را پایان بخشد .
مسؤولان پای درد دل صالح آبادیها بنشینند
یک شهروند صالح آبادی می گوید: در این 38 سالی که از انقلاب میگذرد، با اینکه صالح آباد از مرکز استان (مشهد) کمتر از 200 کیلومتر فاصله دارد، نه تنها هیچ رئیس جمهور و یا معاونانش به صالح آباد سفر نکرده است، بلکه از میان استانداران هم دو یا سه نفر از جمله استاندارکنونی رنج سفر به این بخش محروم و مرزی را برخود هموار کرده و از نزدیک پای صحبت و درددل های مردم این خطه مرزی نشستهاند.
وی میافزاید: رفع محرومیت مناطق محروم و مرزی توجه مضاعف رئیس جمهور، وزیران، نمایندگان و استاندار و تمامی دست اندرکاران تنظیم برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را میطلبد.
جوان دیگری هم میگوید: بارها از سوی مسؤولان استانی، شهرستانی و بخش شنیدهایم که منطقه صالح آباد در تمامی شاخصها هم از میانگین استانی و هم از میانگین شهرستان عقب است و با وجود قدیمی بودن این بخش، محرومترین بخش کشور محسوب میشود، اما براستی این نابرابریهای اقتصادی را چه کسی پاسخگوست ؟
وی یادآور میشود: از بین بردن معضل بیکاری جوانان از دغدغههای مردم صالحآباد است و ضروری است که مسؤولان نسبت به رفع آن اقدام لازم را انجام دهند.
وی خاطرنشان میکند: همه میدانند، مرز یک نعمت و یک فرصت ایده آل اقتصادی و اجتماعی برای مناطق مرزی است و باید قدرش را بدانیم و با برنامه ریزی مدون نگذاریم مسأله مرز به یک تهدید اجتماعی تبدیل شود، اما دولت هم باید طوری برنامه ریزی کند که اقتصاد و معیشت مناطق مرزی شکوفا و ضمانت شود.
نظر شما